Η ύπαρξη τόσο πολλών προδιαθεσικών παραγόντων κινδύνου για την εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας και η σημαντικότητα αυτής για την πρόληψη και την πρώιμη διάγνωση νοσημάτων όπως η στεφανιαία νόσος και ο σακχαρώδης διαβήτης, καθιστά απαραίτητο τον ενδελεχή διαγνωστικό έλεγχο για την ξεκάθαρη αναγνώριση της αιτίας αλλά και της βαρύτητας της στυτικής δυσλειτουργίας που με την σειρά του είναι απαραίτητος παράγοντας για την ορθή αντιμετώπισή της.

Ο βασικός διαγνωστικός έλεγχος περιλαμβάνει:

• Ιατρικό και σεξουαλικό ιστορικό. Πως, πότε, υπό ποιες συνθήκες εμφανίστηκε το πρόβλημα.
• Κλινική εξέταση, ιδιαίτερα των έξω γεννητικών οργάνων, μαστών και προστάτη.
• Δυναμικό υπερηχογράφημα (triplex) πέους με πρόκληση στύσης.
• Ορμονικός έλεγχος βιοδιαθέσιμης τεστοστερόνης και προλακτίνης.

Πρόκειται για έναν απλό, ανώδυνο και γρήγορο έλεγχο που μπορεί να αναγνωρίσει την αιτία για το μεγαλύτερο ποσοστό της στυτικής δυσλειτουργίας σε έναν άνδρα. Κατά περίπτωση και ανάλογα με το ιατρικό ιστορικό ή τα ευρήματα από τον προηγούμενο έλεγχο, συμπληρωματικές εξετάσεις μπορεί να κριθούν απαραίτητες. Τέτοιες μπορεί να είναι: Απεικονιστικός και βιοχημικός έλεγχος του προστάτη, καρδιολογικός έλεγχος και echo καρδιάς, απεικονιστικός έλεγχος μεγάλων αγγείων και triplex αγγείων κάτω άκρων, ειδικός ενδοκρινολογικός έλεγχος.

Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι στην σύγχρονη αντιμετώπιση των ανδρολογικών προβλημάτων, η συνεργασία διαφορετικών αλλά πάντα εξειδικευμένων ιατρικών ειδικοτήτων, είναι όχι μόνο απαραίτητα αλλά μερικές φορές σωτήρια.

Η θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας είναι υπόθεση του ειδικού. Και όταν αναφερόμαστε στον όρο θεραπεία, εννοούμε την απαλλαγή του άνδρα από την κατάσταση αυτή και την επιστροφή του στην προηγούμενη ζωή του, πάντα με σεβασμό στις προσδοκίες του και στο μέτρο των δυνατοτήτων του. Θεραπευτικές λύσεις υπάρχουν πολλές και η επιλογή θα πρέπει να γίνεται πάντα σε συνεργασία του ανδρολόγου με τον άνδρα, μιας και η προσθήκη του άγχους της θεραπείας στο άγχος της στυτικής δυσλειτουργίας, μόνο τα αντίθετα αποτελέσματα μπορεί να έχει.

Θεραπευτικές επιλογές μπορεί να είναι:

Φάρμακα από το στόμα: Οι αναστολείς φωσφοδιεστεράσης, επί του παρόντος, αποτελούν μια εξαιρετική επιλογή για την αντιμετώπιση και την θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας. Ο τρόπος όμως χορήγησης (συνεχιζόμενη ή κατά επίκληση χορήγηση), ο συνδυασμός τους με άλλα φάρμακα, το χρονικό «παράθυρο» χορήγησης και οι παρενέργειές τους, προϋποθέτουν βαθιά γνώση, εμπειρία και προσοχή από τον γιατρό σας.

Ενδοπεϊκές ενέσεις: Η συγκεκριμένη θεραπευτική προσέγγιση αν και έχει δεχθεί μεγάλη κριτική, αποτελεί αναμφίβολα ένα ισχυρό και αποτελεσματικό θεραπευτικό μέσο στην αντιμετώπιση της στυτικής διαταραχής. Αν και πολύ συχνά αναφέρεται σαν θεραπευτικό μέσο δεύτερης γραμμής, μερικές φορές αποτελούν την πρώτη αγωγή που χορηγείται στους άνδρες π.χ. μετά την ριζική προστατεκτομή για καρκίνο του προστάτη ή όταν ο άνδρας βρίσκεται αντιμέτωπος με εξαιρετικά υψηλά επίπεδα άγχους, τα οποία επιδρούν με τον πλέον αρνητικό τρόπο στο μηχανισμό της στύσης.Στις μέρες μας, οι ενδοπεϊκές ενέσεις γίνονται με ανώδυνο τρόπο, με πολύ χαμηλά ποσοστά παρενεργειών, ενώ ο ασθενής εκπαιδεύεται να τις κάνει μόνος του, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο τον αυθορμητισμό στην ερωτική του ζωή που στο παρελθόν αποτελούσε και τον κύριο ανασταλτικό παράγοντα για την χρήση τους.

Κρουστικά κύματα: Η μέθοδος αυτή (LiST, Low-intensity Shockwave Therapy) αποτελεί ό,τι νεότερο στην θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας. Η τεχνική αυτή βασίζεται στην θεωρία της νεοαγγειογέννεσης, σύμφωνα με την οποία η μετάδοση ενέργειας με τη μορφή των κρουστικών κυμάτων, οδηγεί στην ενεργοποίηση ενός μηχανισμού, για την απελευθέρωση αυξητικών παραγόντων και τη δημιουργία νέων αγγείων, για την θεραπεία της γενεσιουργού αιτίας του προβλήματος. Η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται με επιτυχία εδώ και αρκετά χρόνια στην καρδιοχειρουργική, ενώ στην ανδρολογία έχει βρει τον δρόμο της τα τελευταία 4-5 χρόνια με μεγάλη επιτυχία, πάντα σε συγκεκριμένους και επιλεγμένους ασθενείς για τους οποίους υπάρχουν οι κατάλληλες ενδείξεις, όπως εξάλλου σε κάθε ιατρική πράξη. Τα δεδομένα και η κλινική εμπειρία, έχουν αποδείξει ότι τα κρουστικά κύματα είναι σε θέση να βελτιώσουν σε σημαντικό βαθμό τη στυτική δυσλειτουργία, έχουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα μετά από επεμβάσεις που έχουν επηρεάσει τη στύση και μπορεί να δημιουργήσουν τις συνθήκες ώστε ένας άνδρας στον οποίο η αγωγή με φάρμακα από το στόμα να ξαναγίνει αποτελεσματική. Η θεραπεία των κρουστικών κυμάτων είναι αθροιστική, ενώ παράλληλα έχει μακρόχρονη δράση.

Χειρουργική αντιμετώπιση: Η χειρουργική αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας αποτελεί εδώ και χρόνια την τελική λύση στο πρόβλημα της στυτικής δυσλειτουργίας, ενώ συχνά αποτελεί τη μόνη λύση σε ασθενείς οι οποίοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ακολουθήσουν φαρμακευτική αγωγή. Οι χειρουργικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι δύο:

Τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης: Στο χειρουργείο της πεϊκής πρόθεσης, τοποθετούνται εντός των σηραγγωδών σωμάτων (των κυλίνδρων που πληρούνται με αίμα κατά τη φυσιολογική στύση), δύο κύλινδροι από ειδικό συνθετικό υλικό. Οι κύλινδροι αυτοί μπορεί να είναι ημιάκαμπτοι, οπότε και η στύση ευοδώνεται με την χειροκίνητη αλλαγή της θέσης του πέους. Διαφορετικά, μπορεί να επιλεγεί η χρήση κυλίνδρων οι οποίοι γεμίζουν με υγρό μέσο, με τη βοήθεια μιας αντλίας η οποία είναι τοποθετημένη στο όσχεο, πίσω από τους όρχεις. Στη δεύτερη περίπτωση, η εικόνα του πέους σε στύση και χάλαση, προσομοιάζει στο μεγαλύτερο βαθμό τη φυσιολογική μορφή και λειτουργία. Η εκσπερμάτιση και ο οργασμός του άνδρα παραμένουν αμετάβλητες. Η τοποθέτηση πραγματοποιείται με χειρουργείο ημέρας και ο ασθενής εξέρχεται του νοσοκομείου την ίδια μέρα ή το αργότερο την άλλη μέρα το πρωί.
Αγγειοχειρουργική του πέους: Η αγγειοχειρουργική του πέους αποτελεί ένα από τα τελευταία όπλα στην αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας. Στην περίπτωση αυτή ανάλογα με τον ασθενή ή αυξάνεται η παροχή αίματος στο πέος μέσω της τοποθέτησης stunt στα τροχοφόρα αγγεία του οργάνου, είτε με χειρουργικό τρόπο διακόπτεται η λανθασμένη ή νοσούσα απορροή αίματος από το πέος μέσω του φλεβοαποφρακτικού μηχανισμού.

Όποια και να είναι η θεραπευτική αγωγή που θα εφαρμοσθεί, ο στόχος παραμένει ο ίδιος. Η επαναφορά του άνδρα στην κατάσταση που βρισκόταν πριν την εμφάνιση του προβλήματος, πάντα με σεβασμό στις προσδοκίες του, τις επιθυμίες του, χωρίς την προσθήκη επιπλέον άγχους. Η επιλογή πρέπει να είναι πάντα εξατομικευμένη και να αφορά μόνο τον άνδρα και τον σύντροφο που έχει επιλέξει.

Your content goes here. Edit or remove this text inline or in the module Content settings. You can also style every aspect of this content in the module Design settings and even apply custom CSS to this text in the module Advanced settings.

Η πρόωρη εκσπερμάτιση αφορά σε περίπου 1 στους 5 άνδρες, ποσοστό που παραμένει σταθερό ανεξάρτητα από την ηλικία, αποτελώντας την πιο συχνή σεξουαλική δυσλειτουργία σε άνδρες κάτω των 60 ετών. Στην περίπτωση της πρόωρης, η εκσπερμάτιση προκύπτει σε χρόνο έως 1 λεπτό από την κολπική διείσδυση, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από τη μεριά του άνδρα. Στον κύκλο της σεξουαλικής ανταπόκρισης, η επιθυμία και η διέγερση ως φάσεις είναι πολύ σύντομες, ενώ η κλιμάκωση είναι ταχεία, με αποτέλεσμα την απογοήτευση, την αγωνία, το άγχος, την έλλειψη ικανοποίησης από τη σεξουαλική επαφή και την αποστροφή από τη σεξουαλική δραστηριότητα.

Η πρόωρη εκσπερμάτιση μπορεί να εμφανίζεται από την αρχή της ερωτικής ζωής (πρωτοπαθής ή χρόνια), αλλά μπορεί και να εμφανιστεί ξαφνικά, ενώ μέχρι τότε ο άνδρας είχε τον έλεγχο της εκσπερμάτισης ή ο χρόνος της επαφής ήταν ικανοποιητικός (δευτεροπαθής ή επίκτητη). Στην πρώτη περίπτωση, θεωρούμε ότι η πάθηση οφείλεται σε μεγαλύτερο βαθμό σε νευροβιολογικές διαταραχές, ενώ στη δεύτερη, μια πληθώρα καταστάσεων έχουν συσχετιστεί με το πρόβλημα (παθήσεις του προστάτη, υπερθυρεοειδισμός, στυτική δυσλειτουργία, άγχος, αρνητικές εμπειρίες, χαμηλή αυτοπεποίθηση). Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Η μη άντληση ικανοποίησης από τη σεξουαλική πράξη και από τους δύο συντρόφους, το άγχος και η αγωνία της επίδοσης, ο φόβος του ελλιπούς ελέγχου πάνω στην εκσπερμάτιση, ο θυμός, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η αποχή από τη σεξουαλική δραστηριότητα, είναι λίγες μόνο από τις καταστάσεις που μπορεί να βιώσει ένα άνδρας στο πλαίσιο της πάθησης αυτής.

Η καθυστερημένη εκσπερμάτιση ή απουσία εκσπερμάτισης, αποτελεί μια κλινική οντότητα ολοένα και πιο συχνή. Στις περισσότερες περιπτώσεις η επιθυμία είναι παρούσα, αλλά η διέγερση δεν είναι ικανή ώστε να κλιμακωθεί και να καταλήξει σε οργασμό και εκσπερμάτιση. Η δυσφορία μεταξύ των συντρόφων στις περιπτώσεις αυτές, οφείλεται στην προσπάθεια του άνδρα να ολοκληρώσει και στην απογοήτευση του ερωτικού συντρόφου που αισθάνεται ανεπαρκής να διεγείρει τον ερωτικό σύντροφο και να τον οδηγήσει στην κορύφωση.

Συγκεκριμένες παθήσεις, όπως ο υποθυρεοειδισμός είναι σε θέση να οδηγήσουν σε καταστάσεις καθυστερημένης εκσπερμάτισης ή δυσκολίας εκσπερμάτισης. Επιπρόσθετα, ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο παίζουν τα βιώματα, οι εικόνες και τα ερεθίσματα, οι φαντασιώσεις και η συσχέτιση ή αναντιστοιχία τους με την καθημερινή σεξουαλική πρακτική. Η ευκολία της πρόσβασης σε ερωτικό περιεχόμενο κάθε μορφής και η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των συντρόφων, μπορεί να είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για την ανάπτυξη μιας διαταραχής εκσπερμάτισης.

To MyHixel είναι ο πλέον φυσικός τρόπος αντιμετώπισης της προωρης εκσπερμάτισης! Η μέθοδος βασιζεται στο SCT (sphincter control training), ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας με αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα στην πρόωρη εκσπερμάτιση και σε τεχνικές sensate focus (αισθητηριακού εστιασμού). Πρόκειται για τη μοναδικη αυτή τη στιγμή μέθοδο που συνδυάζει τεχνικές CBT (cognitive-behavioral treatment, γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία) με την τεχνολογία, πετυχαίνοντας το βέλτιστο δυνατο αποτέλεσμα. Το MyHixel MED είναι μια πρωτοποριακή συσκευή η οποία συνδυάζεται με μια εφαρμογή κινητού τηλεφώνου. Η εφαρμογή, φτιαγμένη από ειδικούς στον τομέα των διαταραχών εκσπερμάτισης, καθοδηγεί τον άνδρα μέσα από ένα επιμορφωτικό ταξίδι στο να ξεκλειδώσει τα μυστικά του ελεγχου τις εκσπερμάτισης, ακολουθώντας απλές ασκήσεις με τη συσκευή.

Η μέθοδος MyHixel:

• Απευθύνεται σε άνδρες που εκσπερματίζουν σε λιγότερο από 3 λεπτά.
• Είναι μια λύση βασισμένη στην επιστήμη και την τεχνολογία.
• Βελτιώνει τον έλεγχο της εκσπερμάτισης και βοηθάει στην κατάκτηση σεξουαλικής ευεξίας.
• Ο συνδυασμός εφαρμογής MYHIXEL Play MED και συσκευής MyHIXEL I, βοηθά τον άνδρα να αποκτήσει δεξιότητες που θα του επιτρέψουν να ξεπεράσει το πρόβλημα

Αποτελεσματικότητα MyHixel:

• Αντιμετώπιση της πρόωρης εκσπερμάτισης
• Αύξηση της διάρκειας στο σεξ έως και 7 φορές
• Βελτίωση της υγείας και της σεξουαλικής ζωής
• Αύξηση της απόλαυσης, ακόμη και χωρίς σύντροφο
• Αύξηση της αυτοπεποίθησης

Στο feMALEmed, εφαρμόζουμε αποκλειστικά στη Ρόδο τα προγράμματα φυσικοθεραπείας για την πρόωρη εκσπερμάτιση και διαθέτουμε τη μεγαλύτερη εμπειρία στη διάγνωση και αποτελεσματικη αντιμετώπιση των διαταραχών εκσπερμάτισης.

Το MyHixel αποτελεί σήμερα το πλέον ισχυρό όπλο στα χερια του ανδρολόγου, είτε ως μοναδική αντιμετώπιση, ή σε συνδυασμό με οποιαδήποτε φαρμακευτική θεραπεία απαιτείται. Και το πιο σημαντικό είναι ότι πρόκειται για μια μέθοδο ασφαλή, αποτελεσματική, φυσική που μπορεί ο κάθε άνδρας να ακολουθήσει στην άνεση του σπιτιου του, ρυθμίζοντας ο ίδιος το πρόγραμμα και την πρόοδό του.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της VIVAMED.

Σε κάθε περίπτωση, η αναζήτηση βοήθειας από τον εξειδικευμένο ανδρολόγο, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα βήματα προς την επίλυση του προβλήματος. Το πρώτο αυτό βήμα είναι ίσως και το πιο σημαντικό, αν αναλογιστεί κανείς πως η πλειονότητα των ανδρών με προβλήματα εκσπερμάτισης δύσκολα μοιράζονται το πρόβλημά τους, θεωρώντας παράλληλα πως δεν υπάρχει λύση.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το πρόβλημα προκύπτει τυχαία, στο πλαίσιο του ελέγχου για διαφορετικά συμπτώματα. Ο εξειδικευμένος ανδρολόγος, είναι απόλυτα εξοικειωμένος με τη συζήτηση των σεξουαλικών θεμάτων και θα σας κάνει να αισθανθείτε άνετα. Μετά την αποτύπωση του προβλήματος, τη λήψη του σεξουαλικού ιστορικού και τη διενέργεια των απαραίτητων διαγνωστικών εξετάσεων, μαζί θα οργανώσουμε τη θεραπευτική στρατηγική που θα εναρμονίζεται με τις ανάγκες του κάθε άνδρα ξεχωριστά.

Είτε πρόκειται για μια υποκείμενη πάθηση όπως ο υποθυρεοειδισμός ή μια χρόνια προστατίτιδα, είτε θα εφαρμοστούν τεχνικές αυτοβοήθειας, τεχνικές ψυχοσεξουαλικής θεραπείας, ή θα δοκιμαστούν τοπικοί παράγοντες ή φάρμακα από το στόμα ή και συνδυασμός των παραπάνω, ο στόχος είναι πάντα ο καλύτερος έλεγχος της εκσπερμάτισης, η μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και η βελτίωση της σεξουαλικής ικανοποίησης.

Η αύξηση του μεγέθους του προστάτη που συμβαίνει μετά την ηλικία των 40, ονομάζεται καλοήθης υπερπλασία. Η αύξηση του μεγέθους έχει σαν αποτέλεσμα να συμπιέζεται η ουρήθρα που περνάει μέσα από αυτόν αλλά και η κύστη προς τα πάνω. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η αυξημένη δυσκολία στην αποχέτευση των ούρων, μια και η κύστη αναγκάζεται να προσπαθήσει περισσότερο για να υπερνικήσει την αυξημένη δυσκολία στην έξοδο των ούρων. Επιπρόσθετα, όταν ο προστάτης μεγαλώνει και προς το εσωτερικό της κύστης, αναπτύσσεται αυτό στο οποίο αναφερόμαστε ως μέσο λοβό του προστάτη. Τα προβλήματα που παρουσιάζονται χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, τα συμπτώματα αποθήκευσης των ούρων και τα συμπτώματα κατά την ούρηση.

Ένας άνδρας με υπερπλασία, ενδεχομένως ουρεί συχνότερα, δυσκολεύεται να ξεκινήσει την ούρηση, η οποία γίνεται με διακοπές ή και χωρίς πίεση. Πολλές φορές ο ύπνος διαταράσσεται από επισκέψεις στην τουαλέτα, ενώ μπορεί συχνά η ούρηση να είναι επιτακτική (να μη μπορεί να αναβληθεί) και να αφήνει τον άνδρα χωρίς το αίσθημα ότι η κύστη του έχει αδειάσει. Ακόμη, η επίπτωση στη ζωή του άνδρα δεν είναι αμελητέα, ενώ μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε στυτική δυσλειτουργία.Η υπερπλασία του προστάτη μπορεί ακόμη να οδηγήσει σε ουρολοιμώξεις, σε αυξημένο υπόλειμμα ούρων, σε σχηματισμό λίθων μέσα στην ουροδόχο, σε αιματουρία και σε επίσχεση ούρων. Σε πιο βαριές καταστάσεις, η κύστη αδυνατεί να συνεχίσει να προσπαθεί να υπερνικήσει το εμπόδιο, οι πιέσεις αυξάνονται και μεταδίδονται προς το ανώτερο ουροποιητικό (νεφρούς), με τον αντίστοιχο κίνδυνο για τη νεφρική λειτουργία και νεφρική βλάβη.

Ο εξειδικευμένος ουρολόγος-ανδρολόγος είναι σε θέσει να αξιολογήσει τις ενοχλήσεις από το κατώτερο ουροποιητικό και να πραγματοποιήσει τις διαγνωστικές εξετάσεις που χρειάζονται ώστε να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη εικόνα του προβλήματος. Συχνά, επειδή η ούρηση είναι μια αυτοματοποιημένη διαδικασία για τον κάθε άνδρα, η καλοήθης υπερπλασία ανακαλύπτεται όταν ο άνδρας επισκεφθεί το γιατρό του για κάποιο άλλο πρόβλημα.

Φαρμακευτική αντιμετώπιση

Σήμερα διαθέτουμε μια πληθώρα φαρμάκων ικανών να αντιμετωπίσουν σε μεγάλο βαθμό τα συμπτώματα της καλοήθους υπερπλασίας. Η επιλογή και ο χρόνος χορήγησης των φαρμάκων αυτών είναι ιδιαίτερης σημασίας, μια και συνήθως πρόκειται για μακροχρόνιες αγωγές και πρέπει να ανταποκρίνονται στις θεραπευτικές απαιτήσεις του κάθε άνδρα.

Ο εξειδικευμένος Ουρολόγος-Ανδρολόγος διαθέτει στη φαρέτρα του φάρμακα τα οποία είναι σε θέση να βελτιώσουν τα συμπτώματα που προκαλεί η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, είτε πρόκειται για συμπτώματα αποφρακτικά, είτε ερεθιστικά ή και συνδυασμό των δύο. Ακόμη, είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε και τη στυτική δυσλειτουργία που ενδεχομένως οφείλεται στην καλοήθη υπερπλασία.

Ακόμη, διαθέτουμε φάρμακα τα οποία είναι σε θέση να μικρύνουν το μέγεθος του προστάτη, με επακόλουθη ανακούφιση από τα συμποτώματα, καθώς και φυτικά σκευάσματα, τα οποία με άριστη βιβλιογραφική τεκμηρίωση έχουν αποδείξει την αξία τους στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της καλοήθους υπερπλασίας.

Σε κάθε περίπτωση, η αγωγή οφείλει να εξατομικεύεται, ενώ η τακτική παρακολούθηση είναι σε θέση να αναδείξει τις περιπτώσεις όπου η αγωγή θα πρέπει να τροποποιηθεί στο πέρασμα του χρόνου ή θα χρειαστεί μια περισσότερο επεμβατική αντιμετώπιση.

Χειρουργική αντιμετώπιση

Σε άλλες περιπτώσεις, η χειρουργική θεραπεία είναι πλέον ενδεδειγμένη. Η χειρουργική τεχνική που χρησιμοποιείται είναι η τεχνική TURis (Trans-Urethral Resection in saline), κατά την οποία πραγματοποιείται διουρηθρική εξάχνωση του προστάτη και συγκεκριμένα της μεταβατικής ζώνης που έχει αυξηθεί στο πλαίσιο της καλοήθους υπερπλασίας. Ο στόχος της μεθόδου είναι να εξαλείψει σε μεγάλο βαθμό το κώλυμα στην αποχέτευση των ούρων και να ανακουφίσει άμεσα από τα συμπτώματα της υπερπλασίας.

Η μέθοδος TURis αποτελεί αυτή τη στιγμή την πλέον ασφαλή και δοκιμασμένη μέθοδο αναφοράς για την αντιμετώπιση της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη. Πραγματοποιείται υπό αναισθησία, διαρκεί περίπου μία ώρα, ενώ συνήθως την ίδια ημέρα ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του. Ο καθετήρας αφαιρείται την επόμενη ή τη μεθεπόμενη μετεγχειρητική ημέρα και πολύ γρήγορα ο ασθενής είναι σε θέση να επιστρέψει στην καθημερινή του δραστηριότητα, απαλλαγμένος από τα φάρμακα. Η μέθοδος έχει αποδείξει εκτός από την ασφάλειά της και μακρόχρονη αποτελεσματικότητα.

Με τον όρο προστατίτιδα, αναφερόμαστε στις φλεγμονές του προστάτη, που μπορεί να εμφανιστούν σε κάθε άνδρα, ανεξαρτήτως ηλικίας. Αποτελεί τη συχνότερη ουρολογική πάθηση σε άνδρες κάτω των 50 ετών. Σήμερα, οι προστατίτιδες διαχωρίζονται στις εξής κατηγορίες:

Οξεία Βακτηριακή Προστατίτιδα: Αίτια & Συμπτώματα
Προκειται για μια οξεία βακτηριακή φλεγμονή του προστάτη, με θορυβώδη συμπτωματολογία. Έντονη συχνουρία, επιτακτικότητα, δυσκολία στην έξοδο των ούρων, έως και αδυναμία ούρησης, υψηλός πυρετός, αδυναμία, άλγος στην περιοχή της κύστης ή του προστάτη, είναι λίγα μόνο από τα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την οξεία προστατίτιδα. Τα μικρόβια (αίτια) που την προκαλούν είναι συνήθως το E.Coli, η Klebsiella και ο Proteus.

Χρόνια Βακτηριακή Προστατίτιδα: Αίτια & Συμπτώματα
Η χρόνια προστατίτιδα χωρίζεται σε βακτηριακή και μη, ανάλογα με την εύρεση ή όχι κάποιου παθογόνου μικροοργανισμού. Η χρόνια βακτηριακή μπορεί να οφείλεται σε ένα μικρόβιο το οποίο δεν είχε θεραπευτεί επαρκώς ή σε παράγοντες ικανούς να συντηρήσουν μια βακτηριακή λοίμωξη. Τα συνήθη μικρόβια που ευθύνονται είναι τα ίδια με αυτά που προκαλούν οξεία προστατίτιδα.

Συχνά όμως συναντούμε και μικροοργανισμούς όπως ο γονόκοκκος, η τριχομονάδα, τα χλαμύδια, μύκητες, που σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τη σεξουαλική επαφή. Στις περιπτώσεις της βακτηριακής χρόνια προστατίτιδας, η ταυτοποίηση του μικροοργανισμού απαιτεί εξειδικευμένες εξετάσεις. Στην περίπτωση της μη βακτηριακής χρόνιας προστατίτιδας, η αιτιολογία δεν είναι πάντα σαφώς καθορισμένη. Ανεξάρτητα όμως από την αιτιολογία, η χρόνια προστατίτιδα αποτελεί μια κλινική οντότητα με ιδιαίτερη συμπτωματολογία, ικανή να επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη ζωή του άνδρα.

Ο έντονος πόνος, ιδίως στο περίνεο (πίσω και κάτω από τους όρχεις), στον πρωκτό και υπερηβικά (κάτω από τον ομφαλό), η συχνουρία και η επιτακτικότητα, το αίσθημα για κένωση του εντέρου, ο πόνος ή το κάψιμο κατά την ούρηση, οι διαταραχές στύσης, η πρόωρη ή και επώδυνη εκσπερμάτιση, το ψυχολογικό φορτίο μιας τόσο ετερόκλητης ομάδας συμπτωμάτων, αποτελούν ισχυρές ενδείξεις για τη διερεύνηση μιας χρόνιας προστατίτιδας.

Ασυμπτωματική φλεγμονώδης προστατίτιδα
Πρόκειται για μια ασυμπτωματική φλεγμονή του προστάτη αδένα. Η διάγνωση είναι σχεδόν πάντα τυχαία στο πλαίσιο μιας βιοψίας προστάτου που διενεργείται για άλλο λόγο. Η κλινική της σημασία είναι μικρή.

Θεραπεία
Πρώτης γραμμής όπλο στην αντιμετώπιση μιας προστατίτιδας αποτελούσαν διαχρονικά και συνεχίζουν να παραμένουν οι αντιβιώσεις. Το είδος της αντιβίωσης αλλά και το χρονικό διάστημα λήψης εξαρτώνται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα συμπτώματα, την κλινική εικόνα και τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων. Ακόμη, πρέπει να ληφθεί υπόψη το ιατρικό ιστορικό και ιδιαίτερα οι προηγούμενες αγωγές που έχουν δοκιμαστεί. Τα αντιβιοτικά πρέπει να χρησιμοποιούνται ορθολογικά, με σαφείς ενδείξεις και σε καθορισμένα δοσολογικά σχήματα.

Επικουρικά, μπορεί να δοθούν για μικρό χρονικό διάστημα φάρμακα τα οποία βελτιώνουν την ούρηση, όπως αυτά που χρησιμοποιούνται στην καλοήθη υπερπλασία του προστάτη, αλλά και αντιφλεγμονώδη. Μια ιδιαίτερη κατηγορία σκευασμάτων, τα οποία κατά καιρούς έχουν δεχθεί μεγάλη κριτική, αποτελούν τα φυτικά συμπληρώματα. Γνωρίζουμε σήμερα ότι υπάρχουν συγκεκριμένες φυτικές ουσίες οι οποίες ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με άλλη αγωγή, είναι σε θέση να ανακουφίσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα συμπτώματα των φλεγμονών του προστάτη αδένα.

Τα φυτικά συμπληρώματα είναι ιδιαίτερα χρήσιμα στις χρόνιες προστατίτιδες, ιδίως στην περίπτωση που δεν ταυτοποιούνται μικροοργανισμοί και η εκτεταμένη χρήση αντιβιοτικών δεν τεκμηριώνεται. Μια εναλλακτική προσέγγιση της χρόνιας προστατίτιδας αποτελούν σήμερα τα κρουστικά κύματα (LiST, Low-intensity Shockwave Therapy). Με τη μέθοδο των κρουστικών κυμάτων, ενέργεια μεταδίδεται μέσω του περινέου απευθείας στον προστάτη αδένα, εμφανίζοντας άμεσα αποτελέσματα, ανώδυνα και με το μικρότερο βαθμό δυσφορίας σε σχέση με όλες της μη τεκμηριωμένες και εμπειρικές θεραπείες (πχ μαλάξεις). Η θεραπεία συνίσταται σε τακτικές ολιγόλεπτες συνεδρίες, με άμεσα αποτελέσματα, τα οποία διαρκούν.

Ο καρκίνος του προστάτη αποτελεί την πιο συχνή νεοπλασία στον άνδρα. Η διάγνωσή του βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην κλινική εξέταση και τη μέτρηση του PSA (ειδικό προστατικό αντιγόνο), το οποίο όμως δεν είναι ειδικό για τον καρκίνο, μια και αυξάνεται τόσο στην καλοήθη υπερπλασία του αδένα, όσο και στις φλεγμονές, ενώ η τιμή του σχετίζεται με το μέγεθος του αδένα και την ηλικία. Σε κάθε περίπτωση, η έγκαιρη διάγνωση αποτελεί και τον ακρογωνιαίο λίθο της θεραπείας, μια και ως κλινική οντότητα, ο καρκίνος του προστάτη είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό ασυμπτωματικός. Αντίστοιχα, το PSA δεν αρκεί για τη διάγνωση, μια και ουσιαστικά δεν έχει φυσιολογικές τιμές. Ο τακτικός ετήσιος έλεγχος στον άνδρα, σε συνεργασία με τον εξειδικευμένο ανδρολόγο κρίνεται απαραίτητος σε κάθε άνδρα, στο πλαίσιο του προσυμπτωματικού ελέγχου και τις πρόληψης.

Η ανδρική υπογονιμότητα μπορούν να οφείλεται σε προβλήματα παραγωγής και προβλήματα μεταφοράς σπέρματος. Αιτιολογικά, ποικίλοι παράγοντες είναι ικανοί να επηρεάσουν τη γονιμοποιητική ικανότητα ενός άνδρα.

Ορμονικές διαταραχές

Ενδοκρινολογικές παθήσεις που δύνανται να προκαλέσουν υπογονιμότητα, περιλαμβάνουν διαταραχές του άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης, διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα και διαταραχές των επινεφριδίων. Ακόμη και αν τα επίπεδα των εξεταζόμενων ορμονών είναι φυσιολογικά, σε σπάνιες καταστάσεις υπάρχει η πιθανότητα συνδρόμων μη ευαισθησίας στα ανδρογόνα (AIS-Androgen Insensitivity Syndromes).

Προβλήματα των όρχεων

Στους όρχεις, υπό την επίδραση της τεστοστερόνης, παράγονται και ωριμάζουν τα σπερματοζωάρια. Οποιαδήποτε βλάβη στους όρχεις, είτε πρωτοπαθής, ή επίκτητη, είναι ικανή να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη σπερματογένεση. Ένας ενδελεχής έλεγχος του ιατρικού ιστορικού είναι ικανός να αναδείξει καταστάσεις που μπορεί να σχετίζονται με μια ορχική βλάβη (κρυψορχία, λήψη φαρμάκων, παρωτίτιδα κ.α.). Παράλληλα, η κλινική εξέταση και ο υπερηχογραφικός έλεγχος θα ολοκληρώσουν το διαγνωστικό έλεγχο, εξετάζοντας για πιθανές φλεγμονές, δομικές ανωμαλίες ή νεοπλασίες. Στις περιπτώσεις όπου η αιτία της απουσίας σπερματοζωαρίων αποδοθεί στην μη παραγωγή αυτών από τους όρχεις, αναφερόμαστε σε μη αποφρακτική αζωοσπερμία.

Διαταραχές εκφορητικού συστήματος

Μετά την παραγωγή, τα σπερματοζωάρια μεταφέρονται στην επιδιδυμίδα, όπου η ωρίμανση τους ολοκληρώνεται. Μαζί με υγρό από τις σπερματοδόχες κύστεις και από τον προστάτη αδένα, συνιστούν το προϊόν της εκσπερμάτισης (σπέρμα). Ποικίλες συγγενείς παθήσεις με αποτέλεσμα ανωμαλίες ή απόφραξη του εκφορητικού συστήματος μπορούν σπανιότερα να προκαλέσουν προβλήματα στην οδό μεταφοράς του σπέρματος. Πιο συχνά, καταστάσεις όπως οι φλεγμονές και οι λοιμώξεις, αλλά και μετεγχειρητικές καταστάσεις, μπορεί να έχουν το αντίστοιχο αποτέλεσμα, με συνέπεια την αποτελεσματική μεν σπερματογένεση αλλά αναποτελεσματική μεταφορά του σπέρματος. Στις περιπτώσεις αυτές, η απουσία σπερματοζωαρίων στο σπερμοδιάγραμμα, αναφέρεται ως αποφρακτική αζωοσπερμία.

Στην κατηγορία των διαταραχών μεταφοράς του σπέρματος, ανήκουν και καταστάσεις κατά τις οποίες το σπέρμα παλινδρομεί στην ουροδόχο κύστη αντί να εξωθηθεί προς την ουρήθρα (λήψη φαρμάκων, διουρηθρικές επεμβάσεις), αλλά και καταστάσεις κατά τις οποίες η φυσιολογική εξώθηση παρεμποδίζεται (στενώματα ουρήθρας, υποσπαδίας).

Λοιμώξεις-φλεγμονές-ανοσοβιολογικοί παράγοντες

Γνωρίζουμε σήμερα πως οι λοιμώξεις από μικροοργανισμούς αποτελούν μία από τις συνηθέστερες αιτίες ενός επηρεασμένου σπερμοδιαγράμματος. Το γεγονός αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό εάν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η λοίμωξη του ουροποιογεννητικού μπορεί να μην εκδηλώσει συμπτώματα στον άνδρα. Την ίδια στιγμή, οι συμβατικές εξετάσεις, όπως η απλή καλλιέργεια ούρων, δεν είναι επαρκείς στη διάγνωση της λοίμωξης. Η σωστή καθοδήγηση προς τις εξειδικευμένες εξετάσεις που απαιτούνται για την ανίχνευση των μικροβίων που αποδεδειγμένα επηρεάζουν τις παραμέτρους ενός σπερμοδιαγράμματος και η λήψη της κατάλληλης αγωγής, είναι ένα σημαντικό βήμα προς το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Σπανιότερα, ανιχνεύονται αντισπερματικά αντισώματα (ASA-Anti-Sperm Antibodies), τα οποία φαίνεται ότι ευθύνονται για το 12-13% των διαγνωσμένων περιπτώσεων υπογονιμότητας σε άνδρες. Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη αυτοαντισωμάτων αποτελούν μεταξύ άλλων οι λοιμώξεις, το τραύμα, η ανοσοκαταστολή, η κιρσοκήλη και οι νεοπλασίες.

Κιρσοκήλη

Με τον όρο κιρσοκήλη, αναφερόμαστε στην ελικοειδή διόγκωση του φλεβικού δικτύου του όρχεως, το οποίο ανεπαρκεί. Συνήθως, για ανατομικούς λόγους, η κιρσοκήλη εμφανίζεται αριστερά. Η κιρσοκήλη μπορεί να προκαλεί ήπια συμπτώματα (βάρος, ενόχληση), να εμποδίσει τη φυσιολογική ανάπτυξη του όρχι και να επηρεάσει τη σπερματογένεση. Η κιρσοκήλη έχει επίσης συσχετιστεί με διαταραχές στο γενετικό υλικό των σπερματοζωαρίων, κατάσταση που αντιστρέφεται μετά τη διόρθωσή της. Σε πολλές περιπτώσεις η κιρσοκήλη διαγιγνώσκεται μόνο με τον ηπερηχογραφικό έλεγχο του οσχέου (υποκλινική κιρσοκήλη). Γνωρίζουμε πως κιρσοκήλη εμφανίζεται στο 15% του συνόλου των ανδρών, ποσοστό που αυξάνεται στο 35% των υπογόνιμων ανδρών. Η θεραπεία της κιρσοκήλης είναι χειρουργική, με τη μέθοδο της μικροχειρουργικής να αποτελεί την πλέον αποτελεσματική και αποδεκτή μέθοδο.

Σεξουαλική δυσλειτουργία

Η σεξουαλική δυσλειτουργία, αποτελεί μια κλινική οντότητα που περιλαμβάνει τη στυτική δυσλειτουργία και τις διαταραχές εκσπερμάτισης. Καθίσταται λοιπόν σαφές ότι οποιοδήποτε από τα ανωτέρω προβλήματα, μπορεί να οδηγήσει δευτερογενώς σε καταστάσεις υπογονιμότητας, εφόσον διαταράσσεται η φυσιολογική ερωτική επαφή και η εναπόθεση του σπέρματος στον κόλπο. Τα προβλήματα στύσης, οι σεξουαλικές συνήθειες και ο χρόνος αποχής, η πρόωρη ή καθυστερημένη εκσπερμάτιση, αποτελούν σημαντικές παραμέτρους που συχνά δεν εξετάζονται στον έλεγχο του υπογόνιμου άνδρα.

Συστηματικά νοσήματα

Ποικίλα συχνά και σχετικά κοινά συστηματικά νοσήματα, επηρεάζουν σε άλλοτε άλλο βαθμό τη γονιμοποιητική ικανότητα του άνδρα. Ο σακχαρώδης διαβήτης, το μεταβολικό σύνδρομο και η παχυσαρκία, τα ηπατολογικά προβλήματα, η νεφρική ανεπάρκεια και μια μεγάλη σειρά επιπλέον κλινικών προβλημάτων, πρέπει να αξιολογηθούν κατάλληλα ώστε να εκτιμηθεί η βαρύτητα της επίδρασής τους στη γονιμότητα.

Περιβαλλοντικοί παράγοντες

Η κατηγορία αυτή -που στις μέρες μας γίνεται όλο και πιο συχνή- περιλαμβάνει την ατμοσφαιρική μόλυνση, την έκθεση σε ακτινοβολία, το κάπνισμα, την έκθεση σε χημικές ουσίες (οργανικούς διαλύτες, πλαστικά, PVC, φυτοφάρμακα, εντομοκτόνα, προσθετικά τροφίμων, αποψυκτικά, μελάνια, χρώματα, αρώματα, φωτογραφικά υγρά, κλπ.), την εκτεταμένη χρήση φαρμάκων και το επίμονο σωματικό και ψυχολογικό stress.

Φάρμακα όπως η σιμετιδίνη, η νιτροφουραντοϊνη, η αλλοπουρινόλη, η ερυθρομυκίνη, η τετρακυκλίνη, η γενταμυκίνη και η κυκλοσπορίνη μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στη σπερματογένεση. Αρνητική επίπτωση στην ποιότητα του σπέρματος και/ή στη λειτουργία του, έχει αναφερθεί ότι επιφέρει η σουλφασαλαζίνη (αντιφλεγμονώδες για τις φλεγμονές του παχέος εντέρου) και το αντιβιοτικό νιτροφουραντοΐνη.

Επίσης, γνωστά αντιψυχωτικά φάρμακα, όπως η χλωροπρομαζίνη, η αλλοπεριδόλη και η θειοριδαζίνη, αντικαταθλιπτικά όπως η αμιτριπτυλίνη, η ημιπραμίνη, η φλουοξετίνη, η παροξετίνη, και η σερτραλίνη, καθώς και αντιϋπερτασικά όπως η γουανεθιδίνη, η πραζοσίνη, η φαινοξυβενζαμίνη, η φαιντολαμίνη και η ρεσερπίνη, πιθανόν σχετίζονται με την πρόκληση στυτικών δυσλειτουργιών και επιφέρουν ανικανότητα.

Οι θεραπευτικές επιλογές, αντίθετα από ότι οι περισσότεροι νομίζουν, όπως γίνεται κατανοητό και από τις αιτίες που την προκαλούν, είναι πολλές και διαφορετικές και μπορούν να αποτελέσουν την λύση για το υπογόνιμο ζευγάρι. Αν και κάποιοι παράγοντες δύσκολα μπορεί να αλλάξουν, η κατάλληλη καθοδήγηση και η χρήση φαρμάκων (αντιβιοτικά, ορμόνες), όπου αυτά ενδείκνυνται, αλλά και αντιοξειδωτικών ουσιών καθώς και οι χειρουργικές παρεμβάσεις, μπορούν να προσφέρουν μόνιμη, έγκυρη και αποτελεσματική θεραπευτική λύση στον άνδρα με προβλήματα γονιμότητας. Ταυτόχρονα, η αλλαγή κάποιων συνηθειών της καθημερινότητας μπορούν να συμβάλλουν και αυτές στην βελτίωση των παραμέτρων του σπέρματος. Η στενή συνεργασία μεταξύ του εξειδικευμένου στη γονιμότητα ανδρολόγου και του ζευγαριού με προβλήματα γονιμότητας, είναι σε θέση να δημιουργήσει τις βέλτιστες συνθήκες για την επίτευξη μιας εγκυμοσύνης.

Η κιρσοκήλη αποτελεί στην πραγματικότητα μία συγγενή διαταραχή. Κάτι δηλαδή με το οποίο ο άνδρας έχει γεννηθεί. Το νόσημα αυτό, το οποίο αφορά περίπου το 15% του γενικού πληθυσμού, αλλά το 50% των ανδρών που πάσχουν από υπογονιμότητα, αφορά στην δυσλειτουργία των φλεβών των όρχεων. Για την ακρίβεια στην κατάσταση αυτή οι βαλβίδες στο εσωτερικό των αγγείων υπολειτουργούν με αποτέλεσμα να διαταράσσεται το μικροπεριβάλλον του όρχι.
Συμπτώματα
Το νόσημα εμφανίζεται κυρίως στον αριστερό όρχι, σπανιότερα και στους δύο και ακόμα πιο σπάνια στον δεξιό όρχι. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις θα πρέπει να εξετάζεται και η πιθανότητα κάποιας διαταραχής στην πορεία των ορχικών αγγείων.

Η κιρσοκήλη είναι ύπουλη πάθηση γιατί δεν δίνει πάντα συμπτώματα. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι αίσθημα βάρους στους όρχεις και ήπιος πόνος. Τις περισσότερες φορές, ωστόσο, η κιρσοκήλη ανακαλύπτεται τυχαία, όταν ο άνδρας δυσκολεύεται να τεκνοποιήσει ή όταν αισθάνεται επίμονο ήπιο πόνο στους όρχεις και καταφεύγει για έλεγχο.

Ένα ποσοστό της τάξης του 50% των ανδρών με αυτήν την διαταραχή θα παρουσιάσει ήδη κατά την διάγνωση διαταραχές στην ποιότητα του σπερμοδιαγράμματος, στον αριθμό δηλαδή, την κινητικότητα και την μορφολογία των σπερματοζωαρίων. Νεότερες μελέτες πάντως αναφέρουν ότι μακροπρόθεσμα όλοι οι άνδρες με κιρσοκήλη θα παρουσιάσουν διαταραχές γονιμότητας, κάτι που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν στον γεγονός ότι και στην χώρα μας ο αριθμός των ανδρών που επιλέγουν την πατρότητα σε μεγαλύτερη ηλικία, αυξάνεται καθημερινά.
Διάγνωση
Ο μηχανισμός μέσω του οποίου γίνεται αυτό είναι η επίδραση της κιρσοκήλης στην παραγωγή τεστοστερόνης. Το 98% της τεστοστερόνης παράγεται στους όρχεις, στα κύτταρα Leydig. Η ελαττωμένη οξυγόνωση, η αύξηση της θερμοκρασίας, η ελαττωμένη αποβολή των προϊόντων του μεταβολισμού των ορχικών κυττάρων αποτελούν μερικές από τις αιτίες οι οποίες συμβάλλουν στην ελάττωση της παραγωγής τεστοστερόνης, που με την σειρά της οδηγεί μεταξύ άλλων και στις διαταραχές γονιμότητας ολιγο-ασθενο-τερατοσπερμία που παρουσιάζουν οι άνδρες με κιρσοκήλη.
Θεραπεία
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της κιρσοκήλης είναι αποκλειστικά χειρουργική. Τον «χρυσό κανόνα» πλέον αποτελεί η μικροχειρουργική κιρσεκηλεκτομή, η εκτομή δηλαδή των φλεβών με χρήση μικροσκοπίου. Πρόκειται για ένα χειρουργείο ημέρας, ο ασθενής δηλαδή μπορεί να φύγει την ίδια ημέρα από το νοσοκομείο, κατά την διάρκεια του οποίου με την χρήση μικροσκοπίου απολινώνονται οι φλέβες του όρχι, έσω και έξω σπερματικές, ενώ ταυτόχρονα αποφεύγονται τραυματισμοί στις αρτηρίες και τα λεμφαγγεία του οργάνου, αποφεύγοντας με αυτόν τον τρόπο συνηθισμένες επιπλοκές π.χ. την υδροκήλη, την συλλογή υγρού δηλαδή, γύρω από τον όρχι.
Μετά τη θεραπεία
Ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στην κανονική του ζωή την επόμενη ημέρα, με περιορισμούς στην άρση βαρών και τις ερωτικές επαφές για δύο εβδομάδες. Τα ποσοστά επιτυχίας αγγίζουν το 95% των ανδρών, ενώ τα ποσοστά εγκυμοσύνης σύμφωνα και με αμερικανικές μελέτες πλησιάζουν το 69% στους 9 μήνες.

Η αντιμετώπιση της κιρσοκήλης ακόμα και πριν την δύσκολη περίοδο της γονιμοποίησης, μαζί με άλλες τεχνικές αντιμετώπισης της ανδρικής υπογονιμότητας μπορεί να δώσει έγκυρη, μόνιμη και αποτελεσματική λύση σε ένα πρόβλημα που αφορά το 50% των ζευγαριών με προβλήματα στην απόκτηση του δικού τους παιδιού.

Η περιτομή, αποτελεί μία χειρουργική πράξη που έχει σαν στόχο να αφαιρέσει την περίσσεια δέρματος που καλύπτει την ακροποσθία, με τελικό αποτέλεσμα η βάλανος να μένει ακάλυπτη. Η επέμβαση της περιτομής περιλαμβάνει ακόμη και την πλαστική του χαλινού, της ινώδους ταινίας που ενώνει τη βάλανο με το δέρμα του πέους, ώστε κατά τη στύση να μην έλκεται η βάλανος προς τα κάτω. Οι επεμβάσεις αυτές, εκτός από τις περιπτώσεις που ο ασθενείς επιθυμεί να τις πραγματοποιήσει για λόγους αισθητικής, κρίνονται και απαραίτητες σε περιπτώσεις όπου λόγω επανειλημμένων φλεγμονών (βαλανοποσθίτιδες) ή τραυματισμών (κυρίως κατά τη σεξουαλική επαφή), δημιουργείται ίνωση (ουλώδης ιστός) που οδηγεί σε αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου ή επιπλέον βράχυνση του χαλινού, με συνεπακόλουθη επώδυνη στύση ή δυσμορφία του πέους.
Αν και ως επεμβάσεις, δε χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη τεχνική δυσκολία, η εμπειρία και η επιλογή της ενδεδειγμένης μεθόδου, είναι σε θέση να οδηγήσουν στο καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου ακόμη και μετά από άρτιες τεχνικά περιτομές, δημιουργούνται ουλές και διχρωμίες στο δέρμα του πέους ή διαπιστώνεται πως έχει αφαιρεθεί υπερβολική ποσότητα δέρματος, με συνέπεια το δέρμα που βρίσκεται στη βάση του πέους να έλκεται προς τα πάνω και να εμφανίζεται τριχωτό και μικρότερο σε μήκος. Αντίστοιχα, στην περιοχή του χαλινού, η έντονη ουλοποίηση και η μη προσεκτική ανακατασκευή, μπορεί να οδηγήσουν σε ένα δύσμορφο αισθητικά αποτέλεσμα.

Η κοσμητική περιτομή είναι η τεχνική κατά την οποία γίνεται ακριβής υπολογισμός της περίσσειας δέρματος στο πέος, μετά από πρόκληση στύσης, με τελικό στόχο το άριστο αισθητικό αποτέλεσμα. Το δέρμα που αφαιρείται στην κοσμητική περιτομή, είναι η περίσσεια που βρίσκεται στη βάση του πέους, με σκοπό την πλήρη αποκάλυψη της βαλάνου κατά τη στύση και χωρίς αντιαισθητικά ζαρώματα. Με τον τρόπο αυτό, η χειρουργική τομή κρύβεται στη βάση και αποφεύγονται οι αντιαισθητικές διχρωμίες κάτω από τη βάλανο της κλασικής περιτομής.

Ποσοστό 50-70% των ενεργών σεξουαλικά ατόμων εκτιμάται ότι θα προσβληθούν από τον ιό HPV κατά τη διάρκεια της ζωής τους, ενώ σε κάθε σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη, με άτομο που έχει μολυνθεί από τον ιό, υπάρχει 70% πιθανότητα να μολυνθεί και ο/η σύντροφός του. Τα κονδυλώματα θα εμφανιστούν σε μόλις 10% των ατόμων που φέρουν τον ιό HPV, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις ο ιός καταπολεμάται από το ανοσοποιητικό σύστημα ή/και δεν εκδηλώνεται, παραμένοντας σε λανθάνουσα κατάσταση.

Η μετάδοση των κονδυλωμάτων γίνεται με τη σεξουαλική επαφή (κολπική, πρωκτική, στοματογεννητική), καθώς και με κάθε επαφή με το δέρμα, ή το στόμα. Η μετάδοση των κονδυλωμάτων είναι πιο εύκολη όταν υπάρχουν κλινικά ορατά κονδυλώματα, ενώ στις υποκλινικές περιπτώσεις η μετάδοση των κονδυλωμάτων είναι σημαντικά μικρότερη, αλλά όχι ανύπαρκτη. Η εμφάνιση των κονδυλωμάτων γίνεται είτε σε εσωτερικές είτε σε εξωτερικές περιοχές των γεννητικών οργάνων (εσωτερικά κονδυλώματα και εξωτερικά κονδυλώματα). Πολλές φορές, παρατηρείται και εκτεταμένη εξάπλωσή τους στις γύρω περιοχές. Ο ιός εισέρχεται στο δέρμα και τους βλεννογόνους, μέσω μικρών αμυχών στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, οι οποίες δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.

Τα συμπτώματα των κονδυλωμάτων ποικίλλουν και δεν είναι ποτέ ίδια σε κάθε ασθενή. Σε αρκετές περιπτώσεις ο ιός δεν προκαλεί εμφάνιση κονδυλωμάτων και ανιχνεύεται μόνο με κλινικά και εργαστηριακά τεστ. Ακόμη, υπάρχουν περιπτώσεις που τα κονδυλώματα δεν είναι άμεσα ορατά, καθώς καλύπτονται από την τριχοφυΐα της περιοχής. Όταν εκδηλώνονται, τα κονδυλώματα εμφανίζονται ως προεξοχές του δέρματος και μπορεί να μοιάζουν με μικρά σπυράκια ή ελιές. Το χρώμα τους μπορεί να είναι λευκό ή ίδιο με του δέρματος και πολλές φορές ο εντοπισμός τους με γυμνό μάτι είναι εξαιρετικά δύσκολος, λόγω του μικρού τους μεγέθους.

Οι χαμηλού κινδύνου γoνότυποι του ιού HPV, εκείνοι δηλαδή που ευθύνονται για την εμφάνιση των κονδυλωμάτων, μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σεξουαλικά ενεργό άτομο. Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, μείωσης του κινδύνου προσβολής είναι η αποχή από τη σεξουαλική επαφή ή η επαφή μόνο με ένα σύντροφο που έρχεται σε επαφή μόνο με εσάς. Ακόμη και η χρήση προφυλακτικών δεν προσφέρει 100% προστασία από τη μετάδοση του ιού. Εάν κάποιο άτομο εμφανίσει κονδυλώματα, τότε συνιστάται αποχή από κάθε σεξουαλική δραστηριότητα, μέχρι αυτά να αφαιρεθούν πλήρως.

Επειδή η «αυστηρή μονογαμία» είναι πρακτικά ανεφάρμοστη, ο καλύτερος τρόπος πρόληψης είναι η χρήση προφυλακτικού σε κάθε σεξουαλική επαφή, η μη συχνή εναλλαγή ερωτικών συντρόφων, ο τακτικός προληπτικός έλεγχος από δερματολόγο και η εφαρμογή του εμβολίου HPV πριν την έναρξη της σεξουαλικής ζωής.

Η διάγνωση των κονδυλωμάτων είναι κλινική, καθώς η μορφή τους είναι χαρακτηριστική και θα πρέπει να πραγματοποιείται από έμπειρο γιατρό, ώστε να προτείνεται η κατάλληλη μέθοδος για τη θεραπεία της πάσχουσας περιοχής, ενώ βιοψία εφαρμόζεται μόνο στις περιπτώσεις που απαιτείται διαφορική διάγνωση κονδυλωμάτων από άλλες βλάβες που εμφανίζονται στην περιοχή και παρουσιάζουν την ίδια κλινική εικόνα, όπως είναι η σύφιλη, οι σπίλοι, τα θηλώματα, οι μυρμηγκιές, η μολυσματική τέρμινθος, οι δυσπλασίες και καρκίνοι των γεννητικών οργάνων.

Αν και σε κάποιες περιπτώσεις τα κονδυλώματα μπορεί να εξαφανιστούν από μόνα τους, συνιστάται η άμεση αντιμετώπισή τους με ειδικές θεραπείες. Ανάλογα με τον αριθμό και το μέγεθος των βλαβών, η αντιμετώπιση κονδυλωμάτων γίνεται με τις εξής μεθόδους:

• Αντιμετώπιση με καταστροφικές μεθόδους
• Αντιμετώπιση με τοπικές κρέμες, που όμως εμφανίζουν μειωμένη αποτελεσματικότητα και συχνές υποτροπές.

Ο φαλλός ανέκαθεν ήταν σύμβολο δύναμης, ισχύος και γονιμότητας. Εξάλλου είμαστε από τις λίγες χώρες που στην αρχαιότητα είχαν θεότητα με το πέος σε μόνιμη στύση (Πρίαπος). Λατρεύτηκε και δαιμονοποιήθηκε όσο κανένα άλλο μέρος του σώματος μας.

Από την αρχή της ανδρολογίας αναγνωρίστηκαν και περιγράφηκαν σύνδρομα τα οποία έχουν να κάνουν με το μέγεθος του πέους. Το σύνδρομο του αποδυτηρίου, το άγχος απόδοσης, το σχετιζόμενο με το μέγεθος του πέους είναι μερικά από αυτά. Δεν είναι σπάνιο άνδρες να ζητούν επεμβάσεις στα γεννητικά τους όργανα μόνο και μόνο συγκρίνοντας το πέος τους με αυτό, φίλων, γνωστών συναθλητών κλπ.

Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας,- και άλλοι για εμάς- είναι εξαιρετικά σημαντική παράμετρος ειδικά για την σεξουαλικότητα. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα σημείο, τμήμα του σώματος μας το οποίο να μην έχει γίνει αντικείμενο ιατρικής επέμβασης και βελτίωσης. Ρινοπλαστική για την μύτη, βλεφαροπλαστική για τα μάτια, πλαστικές επεμβάσεις για το μαστό, τους γλουτούς, την κοιλιακή χώρα και ότι άλλο μπορεί κανείς να σκεφτεί.

Η φαλλοπλαστική έχει εισέλθει στο χώρο της αντρικής αισθητικής χειρουργικής, όπου η εικόνα θεωρείται από πολλούς άνδρες σημαντικό χαρακτηριστικό στο σεξουαλικό «αποτύπωμά» τους. Οι νέες τεχνικές στη φαλλοπλαστική έχουν συμβάλλει ιδιαίτερα στην απόφαση να προχωρήσει ο άνδρας σε μια τέτοια επέμβαση.

Τι είναι η φαλλοπλαστική;
Φαλλοπλαστική είναι το σύνολο των επεμβάσεων αυτών τα οποία αλλάζουν τη μορφή του πέους. Είναι επεμβάσεις που μπορούν να μεγαλώσουν το πέος, να αλλάξουν τη μορφή του οσχέου- εκεί που είναι οι όρχεις-, να ισιώσουν ο πέος, ή όλα αυτά ταυτόχρονα. Η επιθυμία για ένα μεγαλύτερο η ωραιότερο πέος είναι απόλυτα σεβαστή. Κάποιες φορές πέρα από το αισθητικό πρόβλημα δημιουργούνται σοβαρές διαπροσωπικές διαταραχές ή ακόμα και λειτουργικά προβλήματα.

Μεγέθυνση (Αύξηση) Πέους
Η πιο συνηθισμένη επέμβαση αυτού του είδους είναι η μεγέθυνση του πέους, τόσο όσο άφορα στο μήκος όσο και στην περίμετρο, το πάχος δηλαδή.

Επιμήκυνση Πέους
Στο χειρουργείο αυτό γίνεται διατομή – κόβεται- ο ηβοπεϊκός σύνδεσμος. Με τον τρόπο αυτό απελευθερώνεται το κομμάτι του πέους που βρίσκεται κάτω από την ηβική σύμφυση, τα οστά της λεκάνης. Έτσι το πέος μεγαλώνει κάποια εκατοστά τα οποία εξαρτώνται και από το μήκος πριν την επέμβαση.

Πάχυνση του Πέους
Η αύξηση της διαμέτρου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς χρησιμοποιείται λίπος από τον ίδιο τον ασθενή, που μεταφέρεται στο πέος από άλλο σημείο του σώματός του, πχ. από τους μηρούς ή τους γλουτούς. Το στοίχημα εδώ είναι να μπορέσει το νέο μόσχευμα να σταθεροποιηθεί και να διατηρηθεί μακροχρόνια στο νέο του περιβάλλον, καθώς έχει παρατηρηθεί ότι πολλές φορές μεγάλο μέρος του απορροφάται από τον οργανισμό μετά από μερικούς μήνες.

Η μέθοδος Lipogems
Μια νέα μέθοδος που έχει αρχίσει να εφαρμόζεται με ενθαρρυντικά αποτελέσματα ονομάζεται Lipogems και βασίζεται στην επεξεργασία του λίπους προ της τοποθέτησης του στο πέος. Η επεξεργασία είναι ταχεία, γίνεται μέσα στο χειρουργείο και παράγει υψηλής ποιότητας λίπος, πλούσιο σε ενεργοποιημένα βλαστοκύτταρα. Μια πατενταρισμένη συσκευή απομακρύνει τα αχρείαστα συστατικά του λίπους (αίμα, ελαιώδη στοιχεία, φλεγμονώδεις ουσίες), ενώ διατηρεί τα λιποκύτταρα και τα βλαστικά κύτταρα που εμπεριέχονται.Το «καθαρό» λίπος κατόπιν μετεμφυτεύεται στο πέος και του δίνει μια ομοιογενή και αυξημένη σε όγκο εικόνα. Το νέο μόσχευμα σταθεροποιείται και προσαρμόζεται πολύ καλύτερα στο νέο του περιβάλλον, ενώ τα ενεργοποιημένα βλαστοκύτταρα αναλαμβάνουν να αναδομήσουν τους περιβάλλοντες ιστούς με αποτέλεσμα τη μακροχρόνια διατήρηση της πάχυνσης της περιοχής.

Μετα την Επέμβαση της Φαλλοπλαστικής
Ο ασθενής φεύγει από το νοσοκομείο την ίδια ημέρα, πρέπει να αποφεύγει τις ερωτικές επαφές για ένα μήνα ενώ μετά την τρίτη εβδομάδα θα ξεκινήσει σε ένα πρόγραμμα έλξεων για την μεγιστοποίηση των αποτελεσμάτων.

Συμπληρωματικές τεχνικές
Συμπληρωματικά διαφορετικές τεχνικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανάλογα και με την φύση του προβλήματος. Διόρθωση του οσχέου, υπερηβική λιποαναρρόφηση, περιτομή είναι κάποιες από τις τεχνικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα με την μικρότερη νοσηρότητα και τις ελάχιστες ουλές.

Σχηματική απεικόνιση της αύξησης του μήκους

Σχηματική απεικόνιση της αύξησης του πάχους

Το όσχεο, ο σάκος μέσα στο οποίο βρίσκονται οι όρχεις, είναι ένα συχνά παραγνωρισμένο κομμάτι της ανδρικής ανατομίας. Με την πάροδο του χρόνου, το δέρμα χάνει την ελαστικότητα και τη σφριγηλότητά του, με αποτέλεσμα το όσχεο να κρέμεται ακόμη χαμηλότερα. Σε άλλες περιπτώσεις, η θέση και η εικόνα του οσχέου, μπορεί να είναι από τη γέννηση τέτοια, που να δυσκολεύει τον άνδρα στην καθιστή θέση ή να οδηγεί στην αντίληψη ενός κοντύτερου πέους, στην περίπτωση που ο σάκος του οσχέου ξεκινά από το σώμα του πέους. Σε κάθε περίπτωση, είτε το πρόβλημα είναι λειτουργικό ή αισθητικό, η οσχεοπλαστική μπορεί να δώσει λύση. Η διαδικασία της επέμβασης, έχει σα στόχο την ανακατασκευή του σάκου του οσχέου, το σαφή διαχωρισμό του σάκου από το πέος και την αφαίρεση της περίσσειας του δέρματος, οδηγώντας στην εικόνα ενός νεανικότερου οσχέου, με άριστο αισθητικό αποτέλεσμα, χωρίς ουλές και με άμεση επιστροφή στην καθημερινή ζωή.

Η οσχεοπλαστική αποτελεί μια επέμβαση η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε μόνη της, είτε στο πλαίσιο άλλου επανορθωτικού ή αισθητικού χειρουργείου, στον ίδιο χρόνο ή μεταγενέστερα. Έτσι, απευθύνεται σε κάθε ηλικία, εάν πρόκειται για ένα όσχεο το οποίο ξεκινά πολύ μπροστά στην κάτω επιφάνεια του πέους, δίνοντας την εντύπωση ενός κοντού ή τριχωτού πέους, ή εάν πρόκειται για ένα όσχεο υπερβολικά χαλαρό και ασύμμετρο με το πέος. Εναλλακτικά, μετά από μία επέμβαση διόρθωση γωνίωσης πέους (νόσος Peyronie) ή μετά από μια επέμβαση τοποθέτησης πεϊκής πρόθεσης για στυτική δυσλειτουργία, η οσχεοπλαστική μπορεί να αλλάξει δραματικά προς το καλύτερο την εμφάνιση των έξω γεννητικών οργάνων. Τέλος, σε συνδυασμό με τη φαλλοπλαστική, το αντικειμενικό κέρδος σε μήκος όταν συνδυαστεί με την οσχεοπλαστική και την υποκειμενική αντίληψη ενός μεγαλύτερου πέους, μπορεί να οδηγήσει σε θεαματικά αποτελέσματα.

Η επέμβαση της οσχεοπλαστικής αποτελεί μια ουσιαστικά αισθητική παρέμβαση, η οποία σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει τη λειτουργία του πέους ή των όρχεων ή ακόμη και τη γονιμοποιητική ικανότητα. Πρόκειται για μια παρέμβαση ελάχιστης επεμβατικότητας, πραγματοποιείται με μέθη και εγγυάται την άμεση επιστροφή στο σπίτι και τη γρήγορα επιστοφή στην καθημερινή δραστηριότητα.

Καρκίνος των όρχεων

Ο καρκίνος των όρχεων εμφανίζεται στην πλειονότητά του σε άνδρες μικρότερους των 35 ετών, μετά την εφηβεία. Πρακτικά είναι σπάνια η εμφάνισή του σε ηλικίες μικρότερες των 15 ετών ή μεγαλύτερες των 45. Η θεραπεία, βασίζεται στην έγκαιρη διάγνωση. Διαγνωστικά, στα αρχικά στάδια μπορεί να εμφανιστεί ως μια σκληρή, ανώδυνη μάζα στον όρχι, γεγονός που υπερτονίζει την αξία της αυτοψηλάφησης. Η διάγνωση, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην κλινική εξέταση, στο υπερηχογράφημα του οσχέου και στον ειδικό εργαστηριακό έλεγχο που πραγματοποιείται σε περιπτώσεις ισχυρής κλινικής υποψίας. Συχνά, αντίστοιχα ευρήματα μπορεί να έχουν και άλλες καταστάσεις, όπως είναι οι φλεγμονές των όρχεων ή των επιδιδυμίδων, ή ακόμη και τραυματισμοί, ενώ σπανιότερα, ένα καρκίνος στον όρχι μπορεί να διαγνωσθεί τυχαία, στο πλαίσιο διερεύνησης μιας άλλης πάθησης πχ υπογονιμότητα). Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να τονιστεί πως οποιοδήποτε εύρημα στους όρχεις, όσο αμελητέο και αν μοιάζει, χρήζει άμεση εκτίμησης από τον εξειδικευμένο ανδρολόγο, ο οποίος είναι σε θέση να προχωρήσει στη σωστή διαφοροδιάγνωση.

Καρκίνος πέους

Ο καρκίνος του πέους είναι μια σπάνια κακοήθεια, με μικρή συχνότητα στις ανεπτυγμένες χώρες. Η αιτιολογία σου σήμερα πιστεύεται ότι σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις τοπικές συνθήκες υγιεινής, ενώ επιβαρυντικοί παράγοντες είναι το κάπνισμα, η ύπαρξη φίμωσης και ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV). Στα αρχικά του στάδια είναι ασυμπτωματικός, ενώ οι πρώτες βλάβες που παρουσιάζονται συνήθως αφορούν σε επιφανειακές αλλοιώσεις που εμφανίζονται κυρίως στη βάλανο (το κεφάλι του πέους) ή στην ακροποσθία (το δέρμα που καλύπτει τη βάλανο). Παρόλα αυτά, οι βλάβες είναι δυνατό να εμφανιστούν σε κάθε σημείο στο πέος, ενώ τα συμπτώματα μπορεί να συνοδεύονται από τοπικό ερεθισμό στην περιοχή της βλάβης (ερυθρότητα, κνησμό, αιμορραγία). Ως εκ τούτου, κάθε δερματική βλάβη, χρήζει έγκαιρης εκτίμησης και διάγνωσης από τον εξειδικευμένο ανδρολόγο. Ειδικά στην περίπτωση του καρκίνου του πέους, η πρώιμη διάγνωση συνήθως συνοδεύεται και με ελάχιστα επεμβατική αντιμετώπιση, η οποία στα αρχικά στάδια είναι σε θέση να εξαλείψει το πρόβλημα.