Στυτική δυσλειτουργία
Ακράτεια ούρων
Πεϊκή κάμψη (Peyronie)
Στένωμα ουρήθρας
Συρίγγια
Κάκωση ουρητήρα
Στυτική δυσλειτουργία
Η ριζική προστατεκτομή είναι η θεραπεία εκλογής για τον εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη. Το χειρουργείο καθαυτό, με όποιον τρόπο και να πραγματοποιηθεί (ανοικτά, λαπαροσκοπικά, ρομποτικά), γνωρίζουμε σήμερα πως θα επηρεάσει το στυτικό μηχανισμό σε άλλοτε άλλο βαθμό. Ιδιαίτερα σημαντική είναι και η κατάσταση του στυτικού μηχανισμού πριν το χειρουργείο της ριζικής προστατεκτομής, μια και αποτελεί το σημείο αναφοράς για οποιαδήποτε περαιτέρω αντιμετώπιση.
Η στυτική δυσλειτουργία μετά τη ριζική προστατεκτομή είναι ένα γεγονός που χρειάζεται ρεαλισμό, σωστή ενημέρωση και ορθολογικές προσδοκίες. Σαφώς και η εγχείρηση πραγματοποιείται για ογκολογικούς λόγους (για την αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη). Αυτό όμως δε σημαίνει πως η τυχόν στυτική δυσλειτουργία ή/και μετεγχειρητική ακράτεια, αποτελούν αναγκαίες επιπλοκές με τις οποίες πρέπει να συμβιβαστούμε. Άλλωστε, η μετεγχειρητική ποιότητα ζωής έχει τεράστιο σημασία, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς πως η περιπέτεια του καρκίνου έχει παρέλθει, συχνά ανεπιστρεπτί.
Ο χρόνος λοιπόν είναι πολύ σημαντικός, τόσο πριν το χειρουργείο, όσο και μετά. Όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιήσουμε, τόσο περισσότερα πράγματα μπορούμε και πρέπει να κάνουμε. Η φυσικοθεραπεία αλλά και η φαρμακευτική συντήρηση του στυτικού ιστού είναι έννοιες και βάσεις που πρέπει να τεθούν άμεσα μετά το χειρουργείο. Η στυτική ικανότητα αξιολογείται από τον εξειδικευμένο ανδρολόγο και αυτοαξιολογείται από τον άνδρα, σε τακτά διαστήματα. Ανάλογα και σε αντιστοιχία με τις προσδοκίες και την επιθυμία του άνδρα, οργανώνεται η βραχυπρόθεσμη ευόδωση της στύσης, είτε με τα κατάλληλα φάρμακα από στόματος, είτε με τη μέθοδο των ενδοπεϊκών ενέσεων. Σε επιλεγμένες περιπτώσεις, τα κρουστικά κύματα μπορούν να συνεισφέρουν για την γρηγορότερη αποκατάσταση μεσοπρόθεσμα.
Η αντιμετώπιση αυτή αποτελεί το καλύτερο δυνατό σενάριο, εφόσον είναι αποτέλεσματική και καλύπτει τις προσδοκίες του άνδρα. Δεν είναι όμως όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Υπάρχουν άνδρες που δε θα απαντήσουν στα φάρμακα από το στόμα, ή θα εμφανίσουν παρενέργειες που θα τους αποτρέπουν από τη λήψη τους. Αντίστοιχα, υπάρχουν περιπτώσεις όπου η χρήση των ενδοπεϊκών ενέσεων δεν είναι εφικτή, λόγω της απώλειας του αυθορμητισμού της επαφής ή της διαδικασίας της ένεσης καθαυτής. Ακόμη και στις περιπτώσεις αυτές, υπάρχει η λύση της πεϊκής πρόθεσης.
Η πεϊκή πρόθεση είναι ένα προσθετικό υλικό που περιλαμβάνει τρία μέρη: Τους κυλίνδρους, που τοποθετούνται μέσα στο πέος, το ρεζερβουάρ με νερό, που τοποθετείται μέσα στην κοιλιά και το κουμπί ενεργοποίησης που τοποθετείται μέσα στο όσχεο (σακουλάκι), δίπλα στους όρχεις. Η τοποθέτηση γίνεται χειρουργικά, με μία μ΄νο τομή κάτω από τους όρχεις. Στο τελικό αποτέλεσμα, η τομή δεν είναι εμφανής, ούτε και τα προσθετικά υλικά. Για την επίτευξη της στύσης, ο άνδρας χειρίζεται το κουμπί, πατώντας το όσες φορές χρειαστεί. Κατά το πάτημα, μεταφέρεται νερό από το ρεζερβουάρ στους κυλίνδρους, οι οποίοι φουσκώνουν, όπως ακριβώς θα συνέβαινε και σε μια φυσιολογική στύση (εκεί οι κύλινδροι του πέους, τα σηραγγώδη σώματα, γεμίζουν με αίμα). Για τη χάλαση του πέους, ο άνδρας πατάει ένα διαφορετικό σημείο στο κουμπί και το νερό επιστρέφει στο ρεζερβουάρ.
Η πεϊκή πρόθεση δεν είναι κάτι καινούριο. Υπάρχει για πάνω από 25 χρόνια, με τεράστια εξέλιξη στα υλικά και την αντοχή τους. Χρειάζεται εξειδίκευση και εμπειρία στην τοποθέτηση και την παρακολούθηση, ενώ σαν χειρουργείο, διαρκεί περίπου 1-2 ώρες και την επομένη ο άνδρας μπορεί να πάει στο σπίτι του με τις κατάλληλες μετεγχειρητικές οδηγίες. Η πρόθεση μπορεί να χρησιμοποιηθεί 4-6 εβδομάδες μετά την επέμβαση.
Παρακολουθήστε στα παρακάτω βίντεο, τον τρόπο λειτουργίας των δύο διαθέσιμων προθέσεων στην Ελλάδα. Παρατηρήστε και στις δύο περιπτώσεις τον τρόπο χρήσης της πρόθεσης αλλά και την απουσία οποιουδήποτε στοιχείου προδίδει την ύπαρξη ενός προσθετικού μηχανισμού. Για να δείτε την πεϊκή πρόθεση από κοντά και για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία, μη διστάσετε να μας επισκεφθείτε.
Boston Scientific AMS700
Coloplast Titan OTR
Ακράτεια ούρων
Η ακράτεια των ούρων, αποτελεί ένα μείζον πρόβλημα, που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα της ζωής και αποτελεί τροχοπέδη στη φυσιολογική καθημερινότητα. Είτε η ακράτεια αποτελεί επιπλοκή μιας χειρουργικής επέμβασης (ριζική προστατεκτομή για νεοπλασία προστάτου, ενδοσκοπικές παρεμβάσεις), ή αποτέλεσμα της χαλάρωσης του πυελικού εδάφους (κυρίως σε γυναίκες μετά από φυσιολογικό τοκετό), υπάρχουν λύσεις αποτελεσματικές και άμεσες. Ο βαθμός της ακράτειας αξιολογείται και σε συνεργασία με τον ασθενή, σχεδιάζεται ένα θεραπευτικό πλάνο το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει από τη λήψη φαρμάκων, μέχρι τη χειρουργική αποκατάσταση με την υποστήριξη του σφιγκτήρα με τη χρήση συνθετικής ταινίας ή τεχνητού σφιγκτήρα.
Οι χειρουργικές αυτές μέθοδοι αφορούν στην ακράτεια από προσπάθεια. Η τελευταία, είναι η απώλεια ούρων κατά το βήχα, τα φτάρνισμα, το γέλιο, το χορό, το ανέβασμα σκάλας ή την άρση βάρους, καταστάσεις, καταστάσεις κτά τις οποίες αυξάνεται η ενδοκοιλιακή πίεση (σφίγγεται η κοιλιά) και η πίεση μεταφέρεται στην ουροδόχο κύστη. Η ακράτεια αυτή μπορεί να είναι άλλοτε άλλης βαρύτητας, από ήπια, όπου χάνονται σταγόνες ενώ υπάρχουν και φυσιολογικες ουρήσης μέχρι βαρειά, κατά την οποία χάνονται όλα τα ούρα και δεν υπάρχουν καθόλου φυσιολογικές ουρήσεις.
Ταινία ακράτειας
Η ταινία ακράτειας είναι ουσιαστικά μία συνθετική ταινία πολυπροπυλενίου της οποίας ο στόχος είναι να υποστηρίξει έναν σφιγκτηριακό μηχανισμό που για οποιοδήποτε λόγο ανεπαρκεί και ενδύκνειται σε περιπτώσεις ήπιας ή μέτριας ακράτειας. Μετά την τοποθέτηση της ταινίας, δεν αλλάζει τίποτα στη διαδικασία της ούρησης.
Στις γυναίκες, η βασική αιτία ακράτειας είναι ο φυσιολογικός τοκετός και η χαλάρωση του πυελικού εδάφους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη ακράτειας από προσπάθεια ή στρες ακράτειας, δηλαδή την απώλεια ούρων με τη δραστηριότητα, το ανέβασμα σκάλας, την άρση βάρους, το βήχα, το φτέρνισμα, το χορό, το γέλιο, τη σεξουαλική επαφή. Η ακράτεια από προσπάθεια επιβαρύνεται από το μεγάλο αριθμό κυήσεων και φυσιολογικών τοκετών, τη δυστοκία, το αυξημένο σωματικό βάρος, το σακχαρώδη διαβήτη, την εμμηνόπαυση και πλήθος άλλων παραγόντων. Το χειρουργείο διαρκεί ελάχιστα, μπορεί να πραγματοποιηθεί ακόμη και με ραχιαία αναισθησία ενώ η γυναίκα άμεσα μπορεί να επιστέψει στο σπίτι. Το αποτέλεσμα της διόρθωσης είναι άμεσο.
Στην περίπτωση των ανδρών, η σφιγκτηριακή ανεπάρκεια μπορεί να οφείλεται κυρίως σε διουρηθρικές επεμβάσεις (διουρηθρική προστατεκτομή για καλοήθη υπερπλασία) ή χειρουργικές επεμβάσεις για κακοήθεια στον προστάτη. Στις περιπτώσεις αυτές όπου η λειτουργία του σφιγκτήρα έχει επηρεαστεί, αναπτύσσεται ακράτεια από προσπάθεια με αντίστοιχα συμπτώματα. Η φιλοσοφία της ανδρικής ταινίας ακράτειας στην περίπτωση αυτή είναι η υποστήριξη του ανεπαρκούντως μηχανισμού, με ένα χειρουργείο διάρκειας περίπου μίας ώρας, ελάχιστης επεμβατικότητας αντίστοιχα και με δυνατότητα άμεσης επιστροφής στο σπίτι. Η αποτελεσματικότητα της μεθόδου είναι περίπου 70%, χωρίς όμως να αποκλείει την τοποθέτηση εναλλακτικά ή σε δεύτερο χρόνο τεχνητού σφιγκτήρα.
Τεχνητός σφιγκτήρας
Ο τεχνητός σφιγκτήρας αποτελεί το χρυσό κανόνα στην αντιμετώπιση της βαριάς ακράτειας από προσπάθεια, συνήθως μετά από ριζική προστατεκτομή ή μετά από μεγάλες επεμβάσεις στην κατώτερη κοιλιακή χώρα. Ο τεχνητός σφιγκτήρας αποτελείται από τρία μέρη: Το ρεζερβουάρ, που βρίσκεται κρυμμένο χαμηλά στην κοιλιακή χώρα, ένα «μανίκι» γύρω από την ουρήθρα και ένα κουμπί το οποίο βρίσκεται μέσα στο όσχεο (στο σάκο όπου βρίσκονται οι όρχεις). Ο ασθενής κάθε φορά που επιθυμεί να ουρήσει, πιέζει το κουμπί στο όσχεο, το «μανίκι» σταματά να σφίγγει την ουρήθρα και τα ούρα περνούν ελεύθερα προς τα έξω. Το «μανίκι» ξαναγεμίζει αυτόματα μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα.
Τόσο η τοποθέτηση μιας ταινίας ακράτειας, όσο και ενός τεχνητού σφιγκτήρα, αποτελούν χειρουργεία τα οποία απαιτούν εμπειρία, εξοικείωση και ιδιαίτερη γνώση της ανατομίας και των προσθετικών υλικών για την επίτευξη του βέλτιστου αποτελέσματος. Σε κάθε περίπτωση, ο εξειδικευμένος ουρολόγος, είναι ο πλέον κατάλληλος να σας κατευθύνει προς την επιλογή της καλύτερης λύσης
Στα παρακάτω βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε σχηματικά τον τρόπο λειτουργίας του πλέγματος ανδρικής ακράτειας και του τεχνητού σφιγκτήρα. Και οι δύο λύσεις αποτελούν εξαιρετικές θεραπευτικές επιλογές, αρκεί να πραγματοποιηθούν από εξειδικευμένο χειρουργό και πάντα με τις κατάλληλες θεραπευτικές ενδείξεις σε συνάρτηση με τις προσδοκίες του άνδρα.
Τεχνητός σφιγκτήρας
Ταινία ακράτειας
Πεϊκή κάμψη (νόσος Peyronie)
Η Νόσος Peyronie, είναι ένα νόσημα που αφορά κυρίως άνδρες στην πέμπτη και έκτη δεκαετία της ζωής τους. Τα τελευταία όμως χρόνια όλο και περισσότερο νέοι άνδρες, ακόμα και κάτω από 30 παρουσιάζονται με το πρόβλημα αυτό. Στο Peyronie σχηματίζονται ινώδεις πλάκες στο εσωτερικό του πέους, και για την ακρίβεια στον ινώδη χιτώνα των σηραγγωδών σωμάτων.
Νόσος Περονί (Peyronie) – Αίτια
Η ακριβής αιτιολογία δεν είναι γνωστή. Έχουν ενοχοποιηθεί κυρίως τραυματισμοί του πέους κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής και το κάταγμα του πέους.
Άλλες αιτίες και παράγοντες κινδύνου είναι νοσήματα κολλαγόνου, αυτοάνοσα νοσήματα (πχ. ρευματοειδής αρθρίτιδα ), σακχαρώδη διαβήτης, αρτηριακή υπέρταση, συστηματική αγγειακή νόσος, ακόμη και κάποιες νεοπλασίες.
Συμπτώματα
Το κύριο σύμπτωμα της νόσου Peyronie είναι ο πόνος κατά τη στύση, η κάμψη και η γωνίωση του πέους. Υπάρχει ψηλαφική σκληρία σε ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών που πάσχουν από νόσο Peyronie όπου θα εμφανίσουν και διαταραχές στη στύση τους, που οφείλεται στην κάμψη του πέους, σε ψυχολογικούς παράγοντες και στη μειωμένη αρτηριακή ροή.
Διάγνωση της Νόσου
Η διάγνωση γίνεται από τον ουρολόγο-ανδρολόγο και περιλαμβάνει ένα πλήρες ιστορικό που αναζητά τραυματισμό ή κάταγμα πέους, τη διάρκεια των συμπτωμάτων, τη σεξουαλική συμπεριφορά, την επώδυνη στύση, τις αλλαγές στο μέγεθος και τη μορφή του πέους, την ύπαρξη ή όχι συνοδών νοσημάτων, όπως σακχαρώδης διαβήτης, αρτηριακή υπέρταση ή αυτοάνοσα νοσήματα. Στο πλαίσιο της διάγνωσεις κρίνεται απαραίτητος ο υπερηχογραφικός έλεγχος για την ανάδειξη των δομικών και μορφολογικών αλλοιώσεων, αλλά και για την αξιολόγηση της επάρκειας του στυτικού μηχανισμού.
Συνήθως η νόσος Peyronie διαχωρίζεται σε δυο φάσεις χρονικά:
- Η πρώτη (ασταθής) συχνά συνδυάζεται από πόνο κατά τη στύση και ‘έναρξη της γωνίωσης η οποία συνεχώς εξελίσσεται.
- Η δεύτερη (σταθερή) χαρακτηρίζεται από τη σταθεροποίηση της γωνίωσης και της αλλαγής στη μορφή και απουσιάζει η επώδυνη στύση.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η αποτύπωση των μορφολογικών και δομικών αλλαγών σε κάθε στάδιο της νόσου, ώστε να καταστρωθεί η πλέον κατάλληλη θεραπευτική στρατηγική.
Νόσος Peyronie & Θεραπεία
Κατά την εξελισσόμενη φάση της νόσου, η αντιμετώπιση έχει σαν στόχο τη διακοπή της εξέλιξης, την αποτροπή του σχηματισμού της πλάκας, την αύξηση της ελαστικότητας όπου έχει ελαττωθεί και τη μείωση της γωνίωσης. Σήμερα γνωρίζουμε πολύ περισσότερα για την επίδραση της φαρμακευτικής αγωγής στη νόσο Peyronie καθώς και την αποτελεσματικότητα αυτής. Παράλληλα, η κατάλληλλη φυσικοθεραπεία, έχει αποδείξει ότι μπορεί να ελαττώση το πρόβλημα σε σημείο τέτοιο ώστε οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση να μην είναι απαραίτητη. Ιδιαίτερα σημαντική παράμεντρος είναι η έγκαιρη διάγνωση και αξιολόγηση, που θα δώσει και τις μεγαλύτερες πιθανότητες για μια άριστη έκβαση.
Η χειρουργική παρέμβαση στη νόσο Peyronie περιλαμβάνει ένα σύνολο τεχνικών που έχουν σαν στόχο τον ευθειασμό του πέους στα μέτρα του δυνατού. Όσο και εάν ένα χειρουργείο στο πέος μοιάζει δύσκολο και επικίνδυνο, σε έμπειρα χέρια αποτελεί μια ασφαλή λύση για την αντιμετώπιση της νόσου Peyronie. Ανάλογα με τη γωνία και τυχόν άλλες μορφολογικές ανωμαλίες, επιλέγεται η κατάλληλη χειρουργική μέθοδος. Ακόμη όμως και στη σταθερή φάση της νόσου ή στην περίπτωση εγκατεστημένης, σκληρής και ψηλαφητής πλάκας, υπάρχουν εναλλακτικές που ενδεχομένως μπορούν να δώσουν καλά αποτελέσματα.
Η Peyronie μπορεί να αντιμετωπιστεί. Μην αφήνετε το χρόνο να περνάει ανεκμετάλλευτος και μην αναλώνεστε σε θεραπείες που δεν έχουν κανένα τεκμηριωμένο αποτέλεσμα. Η σωστή και έγκαιρη διάγνωση, σε συνδυασμό με μια εξατομικευμένη και ρεαλιστική αντιμετώπιση μπορεί να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
From Visually.
Στενώματα ουρήθρας
Η ουρήθρα είναι ο σωλήνας ο οποίος ξεκινάει από την ουροδόχο κύστη, περνάει μέσα από τον προστάτη και διατρέχει το πέος. Μέσω αυτού εξέρχονται τα ούρα κατά την ούρηση και το σπέρμα κατά την εκσπερμάτιση. Για πολλούς λόγους, ο σωλήνας αυτός μπορεί να στενέψει, δημιουργώντας εμπόδιο στην έξοδο των ούρων και του σπέρματος. Πολλαπλές φλεγμονές της ουρήθρας (ουρηθρίτιδες), ενδοσκοπικές επεμβάσεις στο ουροποιητικό (για λιθίαση, καλοήθη υπερπλασία κ.α.), τραυματισμός του περινέου και της πυέλου αλλά και καταστάσεις στις οποίες δεν αναγνωρίζεται κάποιο σαφές αίτιο, μπορεί να οδηγήσουν σε στενώματα της ουρήθρας.
Τα στενώματα της ουρήθρας πολλές φορές μπορεί να περνούν απαρατήρητα ή ο άνδρας να τα αντιλαμβάνεται ως δυσκολία στην ούρηση. Η δυσκολία αυτή, τις περισσότερες φορές εκδηλώνεται ως αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης (αίσθημα ότι η κύστη δεν αδειάζει τελείως στην ούρηση) ή ως μειωμένη ακτίνα και πίεση, σταγόνες μετά την ούρηση, μεγάλος χρόνος ούρησης κ.α. Συχνά, λόγω της φύσης των συμπτωμάτων, συγχέονται μα καταστάσεις που σχετίζονται με τον προστάτη, όπως η χρόνια προστατίτιδα και η καλοήθης υπερπλασία, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζονται ως τέτοιες, με πτωχά αποτελέσματα.
Τα στενώματα της ουρήθρας είναι μια πάθηση καλοήθης, με θορυβώδεις όμως επιπτώσεις, ιδιαίτερα με την πάροδο του χρόνου. Έτσι λοιπόν, ένα στένωμα μπορεί να εμποδίζει τη φυσιολογική έξοδο και εκτίναξη του σπέρματος, προκαλώντας έτσι υπογονιμότητα, ή μπορεί να λειτουργήσει ως υποκυστικό κώλυμα στην έξοδο των ούρων, δημιουργώντας αντίστοιχες επιπλοκές όπως η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, επιβαρύνοντας πέρα από την ποιότητα ζωής και τη λειτουργικότητα των νεφρών.
Η σωστή διερεύνηση ενός πιθανού στενώματος, ξεκινάει από την υψηλό βαθμό υποψίας και κατοχυρώνεται με την ουρηθροκυστεοσκόπηση. Παράλληλα, εξειδικευμένες ακτινολογικές εξετάσεις όπως η ανιούσα και η ουρηθρογραφία ούρησης είναι απαραίτητες για τη σωστή χαρτογράφηση της θέσης και του μήκους του στενώματος.
Μέχρι σήμερα, η παραδοσιακή προσέγγιση συνεχίζει να εφαρμόζεται από τους περισσότερους ουρολόγους. Διαστολές της ουρήθρας με καθετήρες αυξανόμενης διαμέτρου ή ειδικούς διαστολείς, ή εσωτερικές ουρηθροτομές με χρήση μαχαιριδίου ή διαφορετικών πηγών ενέργειας. Γνωρίζουμε σήμερα, από τη βιβλιογραφία και την καθημερινή κλινική πρακτική ότι οι μέθοδοι αυτοί αντιμετώπισης είναι πρακτικά καταδικασμένες να αποτύχουν, εμφανίζοντας ποσοστό αποτυχίας και υποτροπής που ξεπερνά το 80%. Οι διαδικασίες αυτές πραγματοποιούνται τυφλά, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η θέση και το μέγεθος του στενώματος. Το ποσοστά είναι ακόμη πιο απογοητευτικά αν αναλογιστούμε τις πολλαπλές επαναλαμβανόμενες διαδικασίες που απαιτούνται για να αντιμετωπίσουν τις υποτροπές.
Η ουρηθροπλαστική, αποτελεί την επανορθωτική χειρουργική επέμβαση η οποία είναι ικανή να προσδώσει μια αποτελεσματική και μόνιμη λύση στα ουρηθρικά στενώματα. Η βασική αρχή είναι απλή. Μετά από έναν ενδελεχή διαγνωστικό έλεγχο, διαπιστώνεται ακριβώς η θέση, το μήκος και η έκταση του στενώματος. Με βάση τις παραμέτρους αυτές, οργανώνεται το χειρουργικό πλάνο, το οποίο αποσκοπεί στην αφαίρεση του στενωτικού τμήματος και την ένωση των δύο υγιών τμημάτων της ουρήθρας, ή στην αύξηση της διαμέτρου του στενωμένου τμήματος με τη χρήση μοσχεύματος (στοματικός βλεννογόνος). Η προσπέλαση στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται από το περίνεο, την περιοχή ανάμεσα στους όρχεις και τον πρωκτό με μία τομή η οποία μετά από λίγο καιρό δεν είναι καν εμφανής. Το χειρουργείο μπορεί να διαρκέσει από μία έως και αρκετές ώρες, ανάλογα με τη βαρύτητα της κάθε περίπτωση.
Η ουρηθροπλαστική αποτελεί σήμερα τον χρυσό κανόνα της αντιμετώπισης των στενωμάτων της ουρήθρας, απαιτεί όμως την κατάλληλη εξειδίκευση, εξοικείωση και εμπειρία, ώστε να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Επισκεφθείτε μας και ενημερωθείτε έγκυρα και αξιόπιστα.
Αφαίρεση στενωτικού τμήματος
Αναστομωτική ουρηθροπλαστική
Αυξητική ουρηθροπλαστική
To Optilume είναι η νέα, ελάχιστα επεμβατική μέθοδος για την αντιμετώπιση των στενωμάτων της προσθιας ουρήθρας. Η φιλοσοφία του Optilume βασίζεται στην πακλιταξέλη, μία ουσία η οποία αποτρέπει τη διμιουργία ουλής άρα και επανεμφάνισης του στενώματος μετά τη διάνοιξή του.
Η όλη διαδικασία γίνεται διουρηθρικά (μέσω της ουρήθρας) χωρίς τομές και πολύπλοκες επεμβάσεις. Προηγείται η χαρτογράφηση της ουρήθρας, με ουρηθρογραφία και ουρηθροσκόπηση, ώστε να καταγραφεί το μήκος, η θέση και ο αριθμός των στενωμάτων. Στη συνέχεια το στένωμα διανοίγεται με διαστολή ή ουρηθροτομή και εφαρμόζεται το μπαλόνι Optilume στην περιοχή.
Η διαδικασία κρατάει ελάχιστα και δε χρειάζεται νοσηλεία. Η αποτελεσματικότητα του Optilume είναι πραγματικά εντυπωσιακή, και ξεπερνάει το 80% σε δύο χρόνια. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αποτελεσματικότητα των κλασικών και παραδοσιακών μεθόδων αντιμετώπισης των στενωμάτων αυτών, δεν ξεπερνά το 20% στη διετία.
Το Optilume αποτελει σήμερα ένα πολυ σημαντικό και χρήσιμο όπλο στη φαρέτρα του επανορθωτικού ουρολόγου. Είναι μια μέθοδος γρήγορη, ανώδυνη, δεν απαιτεί νοσηλεία, δεν έχει ανεπιθύμητες ενέργειες και επιπλοκές, μα πανω από όλα είναι αποτελεσματική.
Το feMALEmed, πιστό στην καινοτομία και στις νέες, πρωτοποριακές τεχνικές, εξειδικεύεται στην αντιμετώπιση των στενωμάτων ουρήθρας και στην εφαρμογή του Optilume στις περιπτώσεις όπου ενδείκνυται.
Συρρίγια
Με τον όρο συρίγγιο, ονομάζουμε κάθε επικοινωνία μεταξύ δύο χώρων που φυσιολογικά δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι χώροι αυτοί είναι η κύστη και το ορθό (παχύ έντερο), σχηματίζοντας το ορθοκυστικό συρίγγιο στους άνδρες και τις γυναίκες. Επιπλέον, διακρίνουμε τα κυστεοκολπικά συρίγγια, τα ουρητηροκολπικά συρίγγια και τα κυστεομητρικά συρίγγια σε γυναίκες, ανάλογα με το εάν η ανώμαλη επικοινωνία είναι ανάμεσα στην κύστη και τον κόλπο, τον ουρητήρα και τον κόλπο ή την κύστη και τη μήτρα αντίστοιχα. Τα συρίγγια στα οποία συμμετέχει το ορθό (έντερο) σχηματίζονται κυρίως μετά από επεμβάσεις ή μετά από φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου. Τα γυναικολογικά συρίγγια μπορεί να οφείλονται σε έναν δύσκολο και παρατεταμένο φυσιολογικό τοκετό, ή συχνότερα εμφανίζονται ως επιπλοκή μετά από γυναικολογικές επεμβάσεις, είτε για καλοήθεια ή για κακοήθεια. Τα συμπτώματα των συριγγίων δεν είναι πάντα ειδικά της πάθησης. Άλλοτε μπορεί να εμφανιστούν ως κωλικός του νεφρού, άλλοτε σαν απώλεια ούρων ή ακόμη και λίγες σταγόνες από τον κόλπο, σπανιότερα με πυρετό και συμπτώματα λοίμωξης ή αλλαγή στην όψη και την οσμή των ούρων.
Η διάγνωση τίθεται μετά από λεπτομερή έλεγχο του ιατρικού ιστορικού. Στη συνέχεια πρέπει να ταυτοποιηθεί το συρίγγιο και να χαρτογραφηθεί η θέση του, η σχέση του με τις γύρω δομές και το μέγεθος του. Σε αυτή τη διαδικασία, σημαντικές εξετάσεις είναι η ουρηθροκυστεοσκόπηση, η κολποσκόπηση και εξειδικευμένες ακτινολογικές μέθοδοι ή χρήση χρωστικών.
Η αντιμετώπιση των συριγγίων στοχεύει σε δύο άξονες. Ο πρώτος είναι η ανατομική διόρθωση των δομών, δηλαδή η αποκατάσταση περιοχής ώστε οι δύο χώροι να μην έρχονται πλέον σε επικοινωνία. Ο δεύτερος είναι η αποφυγή της υποτροπής ή της επιδείνωσης της βλάβης.
Στο πλαίσιο αυτό έχουν αναπτυχθεί τεχνικές, ορισμένες εκ των οποίων ελάχιστα επεμβατικές, για την αντιμετώπιση των συριγγίων. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και χρειάζεται εξατομικευμένη αντιμετώπιση ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα και αποτελεσματικότητα της έκβασης. Τα χειρουργεία αποκατάστασης σε κάποιες περιπτώσεις όπου υπάρχει ουρητηρικοή συμμετοχή μπορεί να είναι ενδοσκοπικά, ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις, μια πλειονότητα μπορεί να πραγματοποιηθούν διακολπικά, χωρίς δηλαδή εξωτερικές τομές.
Σε κάθε περίπτωση, τα συρρίγια αποτελούν μια επιπλοκή η οποία σχετίζεται πάρα πολύ με την ποιότητα της ζωής και σε λίγες περιπτώσεις ακόμη και με τη συνολική υγεία και τη λειτουργικότητα του ουροποιητικού κυρίως συστήματος. Στα χειρουργεία αποκατάστασης, η πρώτη παρέμβαση έχει τις περισσότερες επιτυχίες, γι’αυτό και πρέπει να είναι η πιο μεθοδική και αποτελεσματική. Η εμπειρία στην επανορθωτική ουρολογία, η γνώση όλων των διαθέσιμων τεχνικών και μεθόδων και η εξειδίκευση είναι τα συστατικά της επιτυχίας.
Αντιμετώπιση κυστεοκολπικού συριγγίου με Martius flap
Κακώσεις ουρητήρα
Ο ουρητήρας είναι ένα λεπτό και ευπαθές όργανο το οποίο μεταφέρει τα ούρα από το νεφρό όπου παράγονται προς την ουροδόχο κύστη. Λόγω του μεγέθους του, της ανατομικής του θέσης αλλά και της ευπαθούς αγγείωσής του, δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις τραυματισμού του, στο πλαίσιο άλλων χειρουργικών επεμβάσεων. οι επεμβάσεις που συχνά ευθύνονται για τις καταστάσεις αυτές είναι γυναικολογικές, ενώ στο μεγαλύτερο ποσοστό αφορούν σε καλοήθεις παθήσεις. Στις επεμβάσεις για κακοήθειες, τα ποσοστά των τραυματισμών είναι ακόμη μεγαλύτερα. Οι τραυματισμοί αυτοί μπορεί να είναι μικροί, έως και πολύ μεγάλοι. Το τελικό αποτέλεσμα είναι πάντα το κώλυμα στην παροχέτευση των ούρων, έως και η οριστική διακοπή της οδού αυτής. Στις περιπτώσεις αυτές, χρησιμοποιούνται ουρητηρικοί καθετήρες, οι οποίοι κρατούν τον αυλό ανοιχτό ώστε να διέρχονται τα ούρα ή σε περιπτώσεις απόσπασης ή μεγάλης βλάβης, τα ούρα παροχετεύονται απευθείας από τους νεφρούς με σωλήνες νεφροστομίας.
Και οι δύο αυτές λύσεις απαιτούν τη μόνιμη παραμονή των υλικών, τα οποία και πρέπει να αλλάζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα, επιβαρύνοντας τους ασθενείς με λοξμώξεις, πόνο, ατυχήματα λόγω μη σωστής εφαρμογής των υλικών, δυσάρεστες οσμές, συχνές επισκέψεις σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας και άλλα.
Στόχος της επανορθωτικής ουρολογίας είναι η απρόσκοπτη αποκατάσταση της βατότητας του ουρητήρα, με λύσεις μόνιμες, χωρίς τη χρήση υλικών και καθετήρων. Ο επανορθωτικός ουρολόγοος διαθέτει στη φαρέτρα του μια πλειάδα χειρουργικών τεχνικών για να αποκαταστήσει το μήκος του ουρητήρα. Η μέθοδος που θα ακολουθηθεί είναι συνάρτηση της θέσης της βλάβης αλλά και του μήκους του ελλείμματος που πρέπει να γεφυρωθεί.
Ακόμη όμως και στις δύσκολες περιπτώσεις όπου όλες οι τεχνικές δεν έχουν αποτέλεσμα, η επανορθωτική και προσθετική ουρολογία έχει τη λύση. Ένα μοναδικό υλικό, το οποίο εμφυτεύεται κάτω από το δέρμα, αναλαμβάνει το ρόλο του ουρητήρα. Το ένα άκρο του εμφυτεύεται στην ουροδόχο κύστη ενώ το άλλο τοποθετείται μέσα στο νεφρό, με αποτέλεσμα την απρόσκοπτη παροχέτευση των ούρων. Η διαδικασία αυτή μπορεί να απαλλάξει ακόμη και τις πλέον δύσκολες περιπτώσεις από το βάρος των νεφροστομιών και των ουρητηρικών καθετήρων. Ο έμπειρος επανορθωτικός ουρολόγος είναι αυτός που θα σας καθοδηγήσεις για τις μεθόδους που μπορεί να εφαρμοστούν.
